De weg naar vrede
In de Bijbel vinden wij in Genesis 18 een bijzonder opmerkelijke gebeurtenis beschreven. Abraham, als Gods dienstknecht pleit, onder meer, voor het levenslot van zijn familie.
Het was een warme dag, toen Abraham op zijn gemak in de ingang van zijn tent zat uit te rusten. Opeens werd zijn aandacht getrokken door drie reizigers, die in aantocht waren. De vriendelijke en gastvrije Abraham stond dadelijk op om de drie vreemdelingen te begroeten en uit te nodigen.
Alspoedig bleek dat één van de vreemdelingen een heel bijzonder Iemand was. De Bijbel zegt dat God eertijds vele malen en op vele wijzen tot de vaderen gesproken heeft. We hebben hier een duidelijk voorbeeld hoe Abraham door zijn vriendelijkheid en gastvrijheid, de Here op bezoek kreeg en de gelegenheid hem te beurt is gevallen om met God te spreken.
Een Christelijke deugd
Gastvrijheid – herbergzaamheid – het is een christelijke deugd die in de Bijbel aandacht geniet. Het is in de Schrift een opdracht waaraan Gods kinderen moeten voldoen. “Weest gastvrij jegens elkander, zonder morren” zegt 1 Petrus 4:9. En Hebreeën 13:2 maakt ons erop attent de herbergzaamheid niet te vergeten. “Vergeet de herbergzaamheid niet, want daardoor hebben sommigen, zonder het te weten, engelen geherbergd.”
Welnu, die gebeurtenis met Abraham is daar een voorbeeld van. Maar, zult u misschien zeggen, dat gold voor die tijd; nu verschijnen er toch geen engelen meer en kunnen wij ze ook niet herbergen.
Maar weet u, Christus heeft ons duidelijk gemaakt dat hetgeen wij aan één der minste broeders of zusters doen, wij dat in feite aan Christus Zelf doen. Eén der minste broeders… Broeders of zusters die wij als het ware niet meetellen; waarover wij misschien wel onze schouders ophalen. Wanneer wij hen gastvrij en vriendelijk tegemoet treden, dan bewijzen wij die dienst in feite aan Christus Zelf; Christus, die ons grote Voorbeeld is. Christus die omgang had met tollenaren en zondaren; met de verlorenen en de eenzamen die niet werden meegeteld.
De Bijbel zegt: “Weest vriendelijk jegens allen, medelijdend… barmhartig… vergeet de gastvrijheid niet.”
Een goed verzorgde maaltijd
De vriendelijke, gastvrije Abraham heeft het beste voedsel wat er maar klaargemaakt kon worden, aan zijn gasten voorgezet: drie maten fijn meel – boter en melk en het beste van de runderen, mals en goed.
Nadat de bezoekers zich tegoed hadden gedaan aan een heerlijke maaltijd, maken zij aanstalten om weer verder te gaan. En de vriendelijke Abraham doet zijn gasten uitgeleide. Maar dan is het moment aangebroken waarop één van de gasten, die niemand minder is dan de Here Zelf, aan Abraham Zijn Goddelijk plan bekend maakt. De Here dacht: Zou Ik voor Abraham verbergen wat Ik ga doen?
Amos 3:7 zegt: “Voorzeker, de HERE Here doet geen ding, of Hij openbaart Zijn raad aan Zijn knechten, de profeten.” God maakt Zijn raad bekend aan ons mensen. Door alle eeuwen heen heeft Gods stem geklonken. Noach werd op de hoogte gesteld van de komende zondvloed. Het volk Israël van de komende ballingschap. God maakt Zijn raad bekend. Hij waarschuwt als er onheil op komst is.
Maar weet u, ook in ons persoonlijk leven klinkt de Goddelijke stem. Hij waarschuwt ons als wij het verkeerde pad gaan betreden. Voortdurend klinkt de Goddelijke stem in ons geweten, bij alles wat wij doen. Luisteren wij naar die stem die altijd het beste met ons voorheeft?
Slecht nieuws
De Here deelde aan Abraham een verschrikkelijke boodschap mee. Er ontstond een vertrouwelijk gesprek tussen de Here God en Abraham. Psalm 25:14 zegt: “Des HEREN vertrouwelijke omgang is met wie Hem vrezen...” Dat was de ervaring van Abraham.
Abraham is geschokt als hij hoort dat de steden in de vruchtbare vallei zo dadelijk vernietigd zullen worden. Abraham denkt aan de levens van al die mensen die op het spel staan. Ongetwijfeld zal hij in het bijzonder gedacht hebben aan Lot en zijn familie. Maar Abraham zal beslist ook wel geweten hebben hoe zondig de mensen in die vallei leefden.
Let op hoe Abraham niet zegt: Ja, Here, ik kan het me voorstellen dat u die slechte mensen daar wilt vernietigen. Neen, Abraham pleit voor die zondige mensen en het ligt voor de hand dat hij in het bijzonder aan Lot moet hebben gedacht. Abraham pleit voor het leven van Lot en zijn familie.
Als wij dit overwegen, dan had Lot het niet verdient dat juist Abraham voor hem pleit. Lot had Abraham niet zo goed behandeld. Lot was zelfzuchtig. Er was telkens strijd tussen Abraham en Lot en dat was oorzaak dat zij uit elkaar zijn gegaan. Lot maakte dadelijk de eerste keus en hij eiste voor zich het beste wat er maar was. Hij koos voor zich de gehele streek van de Jordaan. Hij koos niet een deel van die vruchtbare streek, neen, hij koos voor zichzelf de gehele vallei en Abraham moest maar tevreden zijn met de hoger gelegen droge gebieden. Ondanks deze onredelijke, zelfzuchtige keus, gaat Abraham akkoord en hij laat Lot in vrede gaan.
Een uniek voorbeeld
En nu, in het gesprek met de Here God openbaart Abraham een zeer edelmoedig karakter. Er valt bij Abraham geen spoor van verwijt aan het adres van Lot te ontdekken. Hij zegt niet tegen God: Ja Here, ik heb het altijd wel gedacht, Lot deugt ook niet, hij is veel te hebzuchtig, veel te materialistisch. Geen wonder dat u al die inwoners van die slechte steden met Lot en zijn familie erbij, wilt gaan vernietigen. Het is Lot zijn eigen schuld, dan had hij maar wat beter moeten leven. Menselijkerwijs gesproken had Abraham er reden voor om zo te spreken.
Maar neen, niets van dat alles. Ondanks de slechte ervaringen die Abraham met Lot heeft opgedaan, pleit Abraham voor het leven van Lot. In plaats van het bekend maken van grieven, pleit Abraham. Is dat geen prachtig voorbeeld van edelmoedigheid en barmhartigheid?
Abraham wordt in de Bijbel vader der gelovigen genoemd. Hij wordt dikwijls tot een voorbeeld gesteld voor hen die geloven. God verlangt van ons als getrouwe gelovigen, dat ook wij niet onze grieven over elkaar bekend maken bij God, maar dat wij voor elkaar pleiten… dat wij voor elkaar bidden.
Het voorbeeld van Job
Er zijn nog meer van die prachtige voorbeelden in de Bijbel. Denk aan de geschiedenis van Job; aan alles wat hem is overkomen. Job, die door de ene ramp na de andere getroffen werd. En toen kreeg hij bezoek van drie vrienden. Maar die drie vrienden brachten Job weinig troost. Ze hielden stuk voor stuk lange redevoeringen. Maar ze vertelden Job in bedekte vorm met mooie woorden eigenlijk niets anders dan dat hij heus wel wat op zijn kerfstok had staan bij God en dat hij daarvoor nu zo werd gestraft.
Het waren mooie vrienden en het was een schrale troost die zij brachten. En wat doet Job? Zegt hij: Hoepel maar op, aan zulke vrienden heb ik niets? Neen, Job in al zijn ellendige onschuld deed heel iets anders.
We lezen in hoofdstuk 42:10 “En de HERE bracht een keer in het lot van Job, toen hij voor zijn vrienden gebeden had…” Wat geweldig is dat. Job bad voor zijn vrienden. Ik zou dat gebed van Job wel graag gehoord willen hebben. Het moet zeer aangenaam zijn geweest in Gods oog. De HERE bracht in het rampzalige lot van Job een keer, nadat hij voor zijn vrienden had gebeden.
Job ontving het dubbele van al wat hij bezeten had. De Here zegende hem op een heel bijzondere wijze.
We vinden in de Bijbel meer voorbeelden van gebeden die voor anderen tot God werden opgezonden. We hebben onder meer voorbeelden uit het leven van Elia, van Daniël en ook van Paulus en Silas, en de gevangenbewaarder te Philippi kwam met zijn gezin tot bekering.
We lezen in de Bijbel dat op een gegeven moment toen Petrus in de gevangenis zat, de gemeente voor hem in gebed was en Petrus werd toen door een engel op wonderlijke wijze bevrijd.
De zegen van het gebed
God verwacht van Zijn kinderen dat zij voor elkaar bidden. Het is niet zo moeilijk om voor onszelf te bidden – voor ons gezin – voor onze familie. Maar bidt u ook wel eens voor broeders en zusters die werkelijk hulp nodig hebben? Bidt u wel eens voor iemand die naar uw mening erg onplezierig is en waarmee u niet zo goed op kunt schieten? Doet u dat wel eens?
Wist u dat de Bijbel het zelfs een zonde noemt als wij nalaten om voor elkaar te bidden? Wist u dat? We lezen in 1 Samuël 12:23 “Wat mij betreft, het zij verre van mij, dat ik tegen de HERE zou zondigen door op te houden voor u te bidden; ik zal u de goede en rechte weg leren.” Dit is een prachtige tekst. Door voor elkaar te bidden brengt veel zegen met zich mee.
Abraham waagde het om niet éénmaal maar om zes keer te pleiten voor de ondergang van die verdorven steden. De laatste bede van Abraham was: De Here worde toch niet toornig als ik nog eenmaal spreek. Misschien worden er daar maar tien rechtvaardigen gevonden. De Here beloofde de steden niet te verwoesten terwille van de tien.
Abraham openbaarde grote liefde voor verloren gaande zielen. Ook wij moeten evanals Abraham de zonde haten, maar liefde en medelijden tonen jegens de zondaren zelf. Overal om ons heen gaan zielen verloren. Er is grote ellende in deze wereld. Er is haat en nijd en er worden wrede oorlogen gevoerd. Elke dag passeren mensen de grens van genade. Waar zijn Gods trouwe volgelingen die het voorbeeld van Abraham volgen en voor hun medemensen in nood pleiten en in volhardend geloof voor hun behoud bidden en werken?
Abrahams voorbeeld volgen brengt vrede
Jezus zei eens tegen het nageslacht van Abraham: “Indien gij kinderen van Abraham zijt, doet dan de werken van Abraham…” Johannes 8:39.
Wanneer heden ten dage Abrahams nakomelingen het edelmoedig karakter en voorbeeld van Abraham zouden volgen en zijn werken zouden doen, zou er geen oorlog zijn en zouden de Palestijnen in de Gazastrook blijmoedig in vrede kunnen leven.
Abraham wordt de vader der gelovigen genoemd en wanneer allen die geloven en belijden kinderen Gods te zijn, Abrahams voorbeeld zouden volgen, zou er geen strijd en geweld zijn en geen wapenwedloop. Als de mensen net als Abraham bezield zouden zijn met ontferming en zouden bidden en pleiten bij God voor het levenslot van de medemens, dan zou er vrede op aarde zijn.
Mogen wij allen de onzelfzuchtige en barmhartige geest van Abraham openbaren in ons leven. Dat brengt onbetwist rijke zegen en voorspoed met zich mee en uitzicht op een eeuwig nieuw leven in Gods koninkrijk.
